 Wysłany: Czw 20:19, 26 Lip 2007 Temat postu: |
|
| zaburzenia nerwicowe, depresje, fobie
nerwice, jąkanie i zacinanie, fobie, anoreksja i bulimia, depresje i uzależnienia http://nerwica.pun.pl/viewforum.php?id=6 . Dla skrzywdzonych http://nerwica.pun.pl/viewforum.php?id=3 . 
Foto:Władysław Pitak (logopeda,muzykoterapeuta) w towarzystwie rehabilitantek z sanatorium "Wielka Pieniawa" w Polanicy Zdroju # medycyna konwencjalna i naturalna logopedia - muzykoterapia - psychoterapia - rehabilitacja – neuroterapia http://nerwica.pun.pl/viewforum.php?id=7 . O wszystkim Piszemy o swoich zainteresowaniach, planach i marzeniach oraz osiągniętych sukcesów pozaterapeutycznych http://nerwica.pun.pl/viewforum.php?id=4 . 
foto: Kuracjusze korzystają z zabiegów relaksacyjnych w opracowaniu Władysława Pitaka # Kupię - sprzedam - wykonam - zatrudnię oferty gabinetów terapeutycznych, stowarzyszeń i fundacji, kursy, szkolenia, warsztaty i seminaria http://nerwica.pun.pl/viewforum.php?id=5 |
|
| Wysłany: Nie 13:31, 08 Lip 2007 Temat postu: |
|
Podwójny album DVD z ćwiczeniami relaksacyjnymi : 1. Relaks progresywny Jacobsona + Trening autogenny Schultza 2. Jak radzić sobie ze stresem + omówienie technik relaksacyjnych w opracowaniu i wykonaniu Władysława Pitaka w propomocyjnej cenie 40,- zł. Zamówienia: logos@logos.pomorze.pl tel.094-340-60-06 Płatne przy odbiorze Naprawdę warto. |
|
| Wysłany: Śro 21:23, 30 Maj 2007 Temat postu: TRENING AUTOGENNY dla DZIECI |
|
| TRENING AUTOGENNY SCHULTZA jest drugą, znaną techniką relaksacji. Opiera się on na działaniu autosugestii i wymaga umiejętności koncentracji umysłowej. Warunkiem jego skuteczności jest więc dojrzałość systemu nerwowego. Z tego względu nie jest stosowany wobec osób opóźnionych w rozwoju intelektualnym , z trudnościami w koncentracji czy objawami niepokoju ruchowego. Warto tu jednak odnotować próbę, jaką wykonała A. Polender stosując pewne elementy treningu autogennego w grupie dzieci w wieku przedszkolnym.
Ponieważ młodsze dzieci nie mają wglądu we własne stany psychiczne, ani też nie potrafią obserwować funkcjonowania swego organizmu, autorka postanowiła wykorzystać mechanizm identyfikacji i naśladownictwa w celu wywołania stanów organicznych. W tym celu zastąpiła oryginalną instrukcję specjalnie ułożoną bajeczką, w której duży nacisk położyła na nastrój spokoju oraz uczucie ciężkości i ciepła w kończynach. Polender uzyskała pozytywne rezultaty wśród dzieci od 4 roku życia. W mojej praktyce terapeutycznej z dziećmi w wieku 5-7 lat,, a także wśród dzieci w wieku 7-10 lat w sanatorium otolaryngologicznym SLONECZKO" w Kołobrzegu, przez wiele lat posługiwałem się tekstem stosowanym w Sanatorium Przeciwastmatycznym w Gdańsku-Oliwie. Do treningu zmontowałem podkład muzyczny składający się z onomatopeicznych fragmentów muzyki J.M.Jarre'a. Część I. Dzieci inscenizują grę, w której wcielają się w postaci wymieniane w bajce: "Pewnego razu Miś Uszatek poszedł na wycieczkę do lasu. Świeciło słonko, było ciepło i wesoło. W lesie spotkał swoich dobrych przyjaciół, z którymi zawsze się bawił. Porozmawiał z jeżem...., poskakał po łące z zajączkiem..., poganiał za wiewiórką..., pograł w piłkę z kangurkiem... Po wesołej zabawie Misiu poczuł się bardzo zmęczony i powędrował do domu." Część II. Wszystkie dzieci staja się Misiem Uszatkiem i kładą się na leżakach: "Mamusia czekała już na Misia Uszatka i przygotowała mu ciepłe i miękkie łóżeczko. Pomogła mu zdjąć ubranko i ułożyła do snu. W pokoju było cichutko, bo wszystkie zabawki już spały. - Misiu ułożył się wygodnie, zamknął oczka, rozprostował nóżki i rozluźnił rączki. Teraz Uszatek oddycha równo i spokojnie. Jest mu dobrze, przyjemnie i miękko. Leży Mis Uszatek i tak sobie myśli: Jest mi dobrze. Oddycham lekko, równo i spokojnie. Wszystkie zabawki teraz śpią. Za chwilę i ja zasnę. - Czuje, jak moja prawa ręka staje się ciężka. Jest już bardzo ciężka. Jest już tak ciężka jak duży kamień na drodze. Jest już tak ciężka, że nie mogę jej podnieść. - Czuję, jak moja lewa ręka staje się ciężka. Jest już bardzo ciężka. Jest już tak ciężka, jak duży kamień na drodze. Jest już tak ciężka, że nie mogę jej podnieść. - Oddycham lekko, równo i spokojnie. - Nóżki też są leniwe. - Najpierw prawa nóżka staje się ciężka, coraz cięższa. Jest już tak ciężka, że nie chce mi się nią ruszać. - Lewa nóżka staje się ciężka, coraz cięższa. Jest już tak ciężka, że nie chce mi się nią ruszać. - Głowa leży spokojnie. Czuje się dobrze. Jest bardzo cicho i spokojnie. - Oddycham lekko, równo i spokojnie. - Oddycham lekko. - Oddycham równo. - Oddycham spokojnie. - Czuję ciepło w rączkach i nóżkach. Coraz więcej ciepła. - Ciepło jest w brzuszku, całe ciało jest ciepłe, jak w ciepłej kąpieli. - Czuję się dobrze. - Jest mi przyjemnie i dobrze. - Sen zamyka mi oczka. Zasypiam , zasypiam. III Część. Pobudzenie i powrót do zabawy w rytmie skocznej muzyki: - Otwieram oczy. Czuje się jak po przebudzeniu z głębokiego i przyjemnego snu. - Podnoszę do góry ręce, przcciągam się. - Jestem wypoczęty i radosny. - Jest mi wesoło i biegam radośnie z innymi dziećmi... Opr. Władysław Pitak - logopeda, muzykoterapeuta |
|